Miasteczko położone nad rzeką Kurówką będącą dopływem Wisły. Pierwsze wzmianki o Kurowie pochodzą z 1185 r. i są związane ze świątynią – drewnianym kościołem p.w. Św. Idziego. W XV w. osada była własnością rodziny Kurowskich herbu Szreniawa. Piotr Kurowski – kasztelan lubelski i sądecki – uzyskał dla niej prawa magdeburskie. W czasach reformacji osada przeszła w ręce Zbąskich herbu Nałęcz, wyznawców kalwinizmu. Stanisław Zbąski ma w kościele pod chórem nagrobek z warsztatu Santi Gucciego z Florencji. Obecny kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświeższej Marii Panny i św. Michała Archanioła był budowany etapami od XVI do XVIII w. Jest trzynawowy, w jego wnętrzu znajduje się siedem ołtarzy. Jednym z jego duszpasterzy był ksiądz Grzegorz Piramowicz, sekretarz Ignacego Potockiego – właściciela Kurowa, działacza i twórcy Komisji Edukacji Narodowej oraz Konstytucji 3 maja. Obok świątyni znajduje się klasycystyczna plebania z czasów Piramowicza, w obrębie muru kościelnego natomiast, stoi murowana dzwonnica z trzema dzwonami. Przed kościołem na skwerku usytuowany jest pomnik odsłonięty z okazji 200-lecia powołania Komisji Edukacji Narodowej. Nieopodal szosy, na miejscu egzekucji z lat okupacji hitlerowskiej, postawiono pomnik. Miejscowe społeczeństwo wielokrotnie udowadniało polskość kolejnych zrywach powstańczych. Mieszkańcy wyznania mojżeszowego w większości zostali pomordowani obozach zagłady: Sobibór, Majdanek i innych.

W Kurowie od wielu dziesięcioleci jest utrzymywana tradycja wyrobów kuśnierskich. Na terenie gminy znajduje się duży kompleks leśny – „Kozi Bór” znany z bogatego runa leśnego, potencjalny teren rekreacyjno - wypoczynkowy.